Vandaag ondervond ik weer eens letterlijk aan den lijve hoe negatieve affirmaties werken. Ik ben gestart met een cursus Duits. Ik spreek het wel, maar van die naamvallen heb ik werkelijk geen kaas gegeten. Vooral schrijven gaat daardoor heel moeizaam (he, dit is ook een affirmatie!).Maar goed, ik zat dus in de lijst en we waren naar alle naamvallen aan het kijken, rijen lang, en dacht nog okee, dat moet ik er wel inkrijgen. Maar toen sloeg ik de volgende bladzijde op en daar stonden nog meer naamvallen en uitzondering en weet ik wat nog allemaal meer. "Dit leer ik noooooit!" hoorde ik mezelf denken. En op hetzelfde moment voelde ik werkelijk alle energie richting mijn voeten trekken, om vandaaruit de aarde in de glijden. De moed zakte me letterlijk naar de schoenen. Door één gedachte! Tja, op deze manier blijft Duits dan altijd heel moeilijk voor mij.
Gelukkig denkt mijn man daar heel anders over. "Ach, jij hebt dat toch zo in je hoofd, jij bent zo taalgevoelig!" Mijn nieuwe affirmatie wordt dan ook: "Ik geloof mijn man, ik geloof mijn man!"
2 comments:
Hoi Edith,het is vast een grapje
om je man te geloven, het is fijn om hem te vertouwen,geloven doe je het beste in jezelf, toch?
ja, het was inderdaad als grapje bedoeld ;-)
Groet, Edith
Post a Comment